Etappe 24. Kasterlee. Op een bank speelt een heuse kabouter accordeon. Op de knie van zijn te grote felgroene broek zit een geel hart genaaid. Hij draagt een rode muts met een hangende punt en heeft een zwarte bril op. De kabouter doet me sterk denken aan Jef die al meerdere Levenslopen heeft opgeluisterd met zijn muziek. Maar dit is natuurlijk een kabouter. Wanneer de laatste noot het instrument heeft verlaten, kijkt de kabouter me aan met een glimlach die nog aanstekelijker werkt dan die van het hou(t)vastje. Even verder loop ik langs een groot hoofd dat half boven het zand uitsteekt. Het is de ‘slapende reus’, zo genoemd naar de heuvelrug die hier het Kempense landschap bepaalt. In het hoofd spelen kinderen. Mooie gedachte. Ik loop langs de Kleine Nete en even later lang het Kempens kanaal. In mijn hoofd spelen geen kinderen, maar wel Jefs accordeon.